„Narciarstwo zjazdowe związane jest nierozłącznie z terenem górskim. To dla widoków, ruchu na świeżym powietrzu, dla słońca i wrażeń z przemieszczania się w urozmaiconym terenie, uprawiasz narciarstwo. Dla większości z nas góry ze swoim klimatem stają się zaskakujące a nawet groźne, kiedy jest już za późno.”
„Nieznajomość zasad dbania o sprzęt, reguł poruszania się po stokach, korzystania z wyciągów może być przyczyną wypadków.”
liczba stron: 156
format: 120 x 168 mm
oprawa miękka
wydanie 1, 2005 r.
ISBN 83-7136-039-8
Książka, która w przystępny sposób omawia zasady panujące na stoku, kryteria doboru sprzętu i technikę jazdy.
Autor rozpoczyna książkę od zasad poruszania się po stoku, warunków bezpiecznej jazdy i krótkiej instrukcji udzielania pierwszej pomocy. Następnie tłumaczy technikę jazdy, pokazuje różne ćwiczenia. Liczne fotografie są ogromnym atutem zwłaszcza tej części podręcznika do jazdy na nartach.
Specjalny rozdział dotyczący uczenia dzieci będzie z pewnością istotny nie tylko dla instruktorów, ale również dla rodziców planujących zimowe szaleństwa ze swoimi pociechami.
Autor prezentuje też alternatywne rodzaje narciarstwa. W końcu jak można by było pominąć telemark, narciarstwo turowe i freeskiing, które zdobywają ostatnio takie rzesze zwolenników.
Książka kończy się kompendium wiedzy na temat śniegu i lawin.
Książeczka ta jest wyjątkowo wdzięczna. Kieszonkowy format, wiele kolorowych zdjęć, rysunków, diagramów i tabelek czyni ją niezwykle atrakcyjną pozycją również z estetycznego punktu widzenia.
Dla początkujących
Pierwsze kroki
Po krótkim, ogólnym opisie następuje szczegółowy instruktarz.
Np. instrukcja jak wykonywać skręty płużne…
„Zanim rozpoczniesz jazdę pełnymi skrętami, wykonaj skręt do stoku z jazdy w lini spadku stoku w pozycji płużnej. Musisz obciążyć nartę zewnętrzną zamierzonego skrętu. Nie możesz zmienić pozycji ciała. Jak to zrobić? Jadąc w dół pługiem unieś nieznacznie dziób jednej z nart utrzymując piętkę na śniegu. Nie zmieniaj pozycji. Uniesienie dzioba jednej z nart spowoduje zwiększenie obciążenia drugiej narty i rozpoczniesz skręt.
Wykonanie pełnych łuków – jadąc pługiem w skos stoku:
- podwyższ pozycję; podwyższenie pozycji spowoduje niewielkie zwiększenie obciążenia narty górnej (zewnętrznej skrętu) i rozpoczniesz skręt w kierunku linii spadku stoku,
- nieznacznie ugnij nogę wewnętrzną skrętu (druga w tym czasie zostanie nieznacznie wyprostowana) wysuwając biodro i nogę wewnętrzną nieco w przód (podobnie do jazdy w skos stoku); ugięcie nogi spowoduje zwiększenie zakrawędziowania narty zewnętrznej, wzrost nacisku na nią i w efekcie jazdę po łuku; utrzymuj linię barków jak podczas jazdy w skos stoku;
- w trakcie wykonywania skrętu (zmiany kierunku jazdy) narta zewnętrzna będzie coraz mocniej obciążana i tym łatwiej będzie podjeżdżała pod stok;
- po uzyskaniu odpowiedniego kierunku jazdy i ograniczeniu prędkości podjazdem pod stok podwyższ pozycję i rozpocznij skręt w drugą stronę; początkowo skręty wykonuj w pobliżu linii spadku stoku.
Błędy najczęściej popełniane:
- takie jak występujące przy pługu,
- skręcanie tułowia w kierunku wykonywanego skrętu; powoduje ono zmniejszenie zakrawędziowania narty zewnętrznej i nieproporcjonalnie duże ślizganie się w dół stoku.”
Dla zaawansowanych
Stromo, twardo, szybko
Trudne warunki
"Dla narciarza trudne warunki to stromy, wąski stok, śnieg załamujący się pod nartami lub tak mokry, że nie sposób w nim skręcić; to lodowy stok tak twardy, że narty z krawędziami ostrymi jak żyletka nie chcą się na nim utrzymać i ześlizgują się. Większość narciarzy omija takie warunki lub nie styka się z nimi jeżdżąc po trasach przygotowanych. Z kolei wielu dobrych narciarzy korci jazda w trudnych warunkach, gdzie mają możliwość sprawdzenia swoich umiejętności. (…)
Istnieją pewne ewolucje odrzucane przez "narciarzy przygotowanych tras”, których skuteczność okazuje się często niezastąpiona. Oto one:
śmig hamujący
Na stromych i wąskich stokach nadal najbardziej skuteczny jest śmig hamujący. Różni się on zasadniczo od śmigu poprzednio opisanego wielkością impulsu skrętnego oraz sposobem prowadzenia nart. Narty w śmigu hamującym są obracane mocnym ruchem skrętnym nóg ustawiającym je prawie poprzecznie do linii spadku stoku. Zostawiają wyraźny ślad hamujący. Ustawienie poprzeczne nart powoduje wprowadzenie ich w ześlizg, który zakończony energicznym zakrawędziowaniem służy do kontroli prędkości, ułatwia odbicie i rozpoczęcie kolejnego skrętu. Ustawienie ciała (tułów i ręce) musi stwarzać stałą, wyprzedzającą narty, gotowość do następnego skrętu. Wbijanie kijków jest zdecydowane. Wykorzystując wsparcie na kijku przemieść narty poprzez linię spadku stoku, nawet skocznie. Ruch odciążenia jest bardzo aktywny.
skręty z przyhamowaniem
Trudne warunki śniegowe, szczególnie szreń i lód, wymagają od nas pewnej i bezpiecznej jazdy z kontrolowaną prędkością. (…)
skręt z oporu nartą dolną
W tym skręcie przyhamowanie polega na odsunięciu dolnej narty do oporu i zakończenie odsuwania zdecydowanym, energicznym zakrawędziowaniem i wbiciem kijka, które dodatkowo ułatwia rozpoczęcie następnego skrętu.
skręt z przyhamowaniem na nartach równoległych
Właściwy skręt jest poprzedzony krótkim skrętem do stoku, zakończonym zdecydowanym zakrawędziowaniem.”
